Co to są pasożyty: rodzaje i klasyfikacja

Znając drogi przedostania się pasożytów do organizmu, można podjąć działania zapobiegawcze w kontakcie z możliwymi źródłami zakażenia. Czym są robaki, jako pasożyty jelitowe, jest znane wielu osobom. Jednak zwykły człowiek jest mniej świadomy gatunków żyjących w układzie krążenia, limfie podskórnej, mięśniach, mózgu i narządach wewnętrznych.

Wszystkie typy pasożytów w organizmie człowieka są podzielone na przedstawicieli: pierwotniaki, robaki płaskie i okrągłe, stawonogi i ich larwy.Wirusy, bakterie chorobotwórcze i grzyby można sklasyfikować jako pasożyty, ale wyróżnia się je w osobnej grupie. Choroby zakaźne dzielą się na: wirusowe, grzybicze, bakteryjne i pasożytnicze. Klasyfikacja pasożytów człowieka obejmuje - unikalny gatunek ryb (wandelia pospolita), zdolna do penetracji cewki moczowej człowieka (żywiciel losowy).

Pasożytnictwo i jego rodzaje

Kim są pasożyty? Są to organizmy żyjące kosztem innego osobnika, niezwiązane z nim genetycznie i wchodzące w związki antagonistyczne, czyli ingerujące w życie. Pojęcie pasożytnictwa nie powinno być ekstrapolowane na mikroorganizmy żyjące w organizmie bez powodowania mu specjalnych szkód. W naturze występują pasożyty roślin i zwierząt, w zależności od rodzaju żywiciela. Podczas funkcjonowania tego stylu życia system pasożyta i żywiciela nieustannie działa. Zadanie pierwszego: żyć z drugiego, nie zabijając go przez długi czas.

Klasyfikacja pasożytów według typu:

1. Miejsca lokalizacji: pasożyty zewnętrzne i wewnętrzne (pasożyty zewnętrzne i wewnętrzne).
2. Droga życia: stale pasożytnicze (obligatoryjne) i wolno żyjące formy, które w określonych warunkach zaczynają istnieć kosztem innego organizmu (fakultatywne pasożyty).
3. W momencie kontaktu z żywicielem: tymczasowe i trwałe pasożyty (stacjonarne i okresowe).

W łańcuchu pokarmowym pasożyty zwierzęce są zwykle konsumentami drugiego lub trzeciego rzędu, ponieważ żywią się roślinożercami lub mięsożercami. Sposób żywienia pasożyta pozbawia organizm składników odżywczych i / lub prowadzi do zniszczenia komórek i tkanek. Antagonizm gospodarza często występuje, ponieważ niebezpieczni mieszkańcy wydzielają toksyczne produkty przemiany materii. Prowadzi to do pewnych objawów (alergie, zaburzenia układu pokarmowego, oznaki uszkodzeń różnych narządów wewnętrznych).

Wirusy

Wirusy to wewnątrzkomórkowe pasożyty o budowie białkowo-genetycznej. Ze względu na materiał komórki rozmnażają się. Wirus jest bezwzględnym pasożytem.

Zgodnie z klasyfikacją, w zależności od rodzaju materiału genetycznego, izolowane są wirusy zawierające RNA i DNA. Czynniki wewnątrzkomórkowe z pierwszej grupy obejmują:

1. Enterowirusy. Namnażają się w przewodzie pokarmowym, powodują problemy w różnych narządach człowieka.
2. Rinowirusy. Czynniki sprawcze ARVI.
3. Wirusy grypy, wścieklizny i kleszczowego zapalenia mózgu.
4. Wirusy brodawczaka.

Do drugiej grupy należą: adenowirusy (wywołujące ostre infekcje dróg oddechowych), patogeny opryszczki i ospy.

Wirusy, dostając się do komórki docelowej, podporządkowują sobie swoje procesy, integrują się z materiałem genetycznym lub lokalizują w cytoplazmie, a następnie replikują (rozmnażają się). Wówczas śmierć komórki następuje w wyniku lizy, apoptozy lub zniekształcenia struktury błony. Niektórzy przedstawiciele (wirusy brodawczaka, wirus Epsteina-Barra) mogą powodować degenerację komórek w złośliwe.

Jak wirusy przenikają do środka:

1. Airborne.
2. Przez przewód pokarmowy podczas picia wody i jedzenia.
3. Przez skórę i zewnętrzne błony śluzowe, takie jak spojówka oka.
4. Za pomocą wektorów stawonogów (owady, kleszcze).
5. W wyniku stosowania niesterylnych wyrobów medycznych (strzykawki, pipety).

Każdy wirus jest przystosowany do określonej komórki, rozróżnia cel za pomocą receptorów.

Bakterie

Wśród bakterii szczególne miejsce zajmują riketsje, pasożyty wewnątrzkomórkowe. To najbardziej prymitywni przedstawiciele przypominający wirusy. U ludzi te mikroorganizmy powodują: tyfus, riketsjozę przenoszoną przez kleszcze, gorączkę plamistą Gór Skalistych. Ludzie zarażają się riketsjami poprzez ukąszenia kleszczy, pcheł, wszy.

Inne wewnątrzkomórkowe pasożyty chlamydii powodują jedną z najczęstszych chorób wenerycznych (chlamydie) i powodują poważne zapalenie oczu, zapalenie płuc u niemowląt oraz zapalenie jelit.

Niebezpieczne bakterie obejmują:

1. Salmonella jest czynnikiem wywołującym dur brzuszny.
2. Sztyft tężcowy.
3. Blady krętek wywołujący kiłę z powodu trudnej diagnozy choroby, co prowadzi do opóźnienia leczenia.
4. Pneumokoki, które mogą powodować zapalenie płuc i rzadziej bakteryjne zapalenie opon mózgowych.
5. pałeczka gruźlicy, która może nie objawiać się przez długi czas, a następnie przekształcić się w formę otwartą.
6. Escherichia coli ze względu na jej zdolność do nabywania oporności na antybiotyki. Powoduje zapalenie żołądka i jelit, rzadko zapalenie opon mózgowych i infekcję dróg moczowych.

Pasożyty zewnętrzne, takie jak Staphylococcus aureus, są znane z wywoływania wielu infekcji skóry. Najgroźniejsze konsekwencje jego działania: zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie kości i szpiku, zapalenie wsierdzia, silny wstrząs wywołany ekspozycją na toksyny bakteryjne oraz posocznica (w życiu codziennym nazywa się to zatruciem krwi).

Grzyby

Grzyby chorobotwórcze - ludzkie pasożyty są lepiej chronione przed działaniem leków niż bakterie. Najczęstszą chorobą grzybiczą jest kandydoza (pleśniawka), zlokalizowana na różnych błonach śluzowych z osłabionym układem odpornościowym. Grzyby z rodzaju Candida żyją w organizmie każdego zdrowego człowieka i wyrządzają namacalną szkodę tylko wtedy, gdy zawodzi ich funkcja ochronna. Bakterie i grzyby warunkowo chorobotwórcze stanowią graniczną grupę mikroorganizmów między kategoriami niepatogennymi i chorobotwórczymi. Dlatego z reguły nie są klasyfikowane jako pasożyty.

Patogenne grzyby miceli to ludzkie pasożyty, które często powodują choroby powłoki zewnętrznej:

1. Keratomikoza. Rozmnażanie grzybów następuje w zrogowaciałej strefie naskórka lub na łuskach włosa (trichosporia nodosum, versicolor versicolor).
2. Dermatofitoza. Patogeny oddziałują nie tylko na naskórek, ale także na skórę właściwą, paznokcie i włosy (grzybica, strup).
3. Głębokie grzybice. Uszkodzenie skóry i pobliskich tkanek, a także narządów wewnętrznych. Należą do nich histoplazmoza - ciężka ogólnoustrojowa choroba grzybicza oraz aspergiloza - uszkodzenie błon śluzowych i skóry spowodowane przez Aspergillus.

Klasycznymi źródłami zakażeń bakteryjnych i grzybiczych są chorzy ludzie, zwierzęta, gleba, brudna woda i żywność.

Pierwotniaki

Pierwotniaki to kolejny jednokomórkowy pasożyt, obok bakterii i grzybów. Jakie pasożyty pierwotniaków człowieka są izolowane w zależności od systematycznej pozycji?

1. Niektóre rodzaje ameb są fakultatywnymi pasożytami. Najbardziej znana to ameba czerwonkowa, która wnika do organizmu człowieka w postaci cysty (postać spoczynkowa). Patogen przedostaje się do jelita grubego (postać prześwitu), następnie przenika do błony śluzowej i wraz z krwią wpływa na różne narządy wewnętrzne. Ameby to organizmy wodne, dlatego głównym źródłem ich infekcji jest brudna woda. Acanthamoeba keratitis to rzadka choroba oczu zwana acanthamoeba keratitis, która stała się częstsza ze względu na wzrost popularności soczewek kontaktowych.
2. Wiciowce (Leishmania, Giardia, Trichomonas). Rzęsistkowica jest najczęstszą chorobą układu moczowo-płciowego, niebezpieczną z powodu jej powikłań (bezpłodność, zapalenie gruczołu krokowego, przedwczesny poród itp. ).
3. Apicomplexes (Sporozoans). Z wyjątkiem colpodellidów, grupa ta obejmuje tylko pasożyty obligatoryjne (Toxoplasma, Plasmodium malaria, Cryptosporidium, Coccidia, sarkocysty). Cysty Sporozoan dostają się do organizmu po ukąszeniu przez owady, zjedzeniu zakażonych zwierząt lub piciu wody.
4. Orzęski. Dla ludzi balantidia jest niebezpieczna, wywołując biegunkę i wrzody ściany jelita w wyniku aktywności w jelicie grubym. Orzęski to największe patogenne organizmy jednokomórkowe.

Najprostsze ludzkie pasożyty wywołują infekcje pierwotniakami (pierwotniakami). Jakie pasożyty żyją w ludzkim układzie nerwowym wśród pierwotniaków? Na przykład czynniki wywołujące toksoplazmozę i malarię mózgową. Wśród ameb fakultatywny pasożyt Neglerius Fowler jest zdolny do infekowania układu nerwowego.

Wielokomórkowy

Pasożyty wielokomórkowe obejmują płazińce, glisty, pajęczaki i owady. Te pierwsze z reguły osiedlają się wewnątrz człowieka (w różnych układach i narządach wewnętrznych), a niektóre gatunki migrują lub przenikają (rishta, larwy Gnathostoma spinigerum i tęgoryjce, schistosomy) do warstwy podskórnej. Worms to zbiorowa potoczna nazwa wszystkich robaków wywołujących inwazje robaków (helminthiases).

Typowe choroby wywoływane przez płazińce

Grupa przywr (przywry digenetyczne):

1. Opisthorchiasis. Czynniki sprawcze: typy przywr wątrobowych, na przykład przywra kotów i przywry syberyjskiej. Do zakażenia dochodzi w wyniku spożycia zakażonych ryb rzecznych, słabo przetworzonych termicznie.
2. Fascioliasis. Spowodowane przez przywry wątrobowe i olbrzymie. Do zakażenia dochodzi poprzez spożycie zanieczyszczonej wody lub trawy przybrzeżnej.
3. Schistosomatoza. Czynniki wywołujące schistosomy (w szczególności motylica krwi) żyją głównie w gorącym klimacie. Wnikają w skórę poprzez kontakt z wodą.
4. Paragonimiasis. Przyczyną choroby jest przywra płucna, która występuje w gorącym klimacie. Zarażony robakiem i słabo przetworzony termicznie krab lub krab słodkowodny jest niebezpieczny.

Cykl życiowy pasożyta z grupy przywr jest złożony, obejmuje kilka stadiów larwalnych i ślimaków jako pośrednich nosicieli. Przywry to pasożyty zwierzęce kręgowców, pełniące rolę żywicieli czasowych i stałych. Poszczególne stadia larwalne mogą rozwijać się bez zapłodnienia. Urządzenia przywry do mocowania i karmienia wewnątrz żywiciela są przyssawkami.

Tasiemce są bezwzględnymi pasożytami jelita cienkiego człowieka. Ich ciało składa się z segmentów (proglottidów), które okresowo odrywają się i wychodzą wraz z zapłodnionymi jajami. Etapy cyklu życia tasiemców muszą koniecznie obejmować finna (robak pęcherzowy), który tworzy się u tymczasowego właściciela. Stały żywiciel połyka Finna, który rozwija się w zwężającą się (dorosłą) formę. Cechy strukturalne tasiemców to brak układu pokarmowego i wchłanianie składników odżywczych przez całą powierzchnię.

Najczęściej:

1. Tasiemiec bydlęcy (tasiemiec nieuzbrojony) powoduje chorobę teniarynozy. Zakażenie następuje poprzez mięso bydła, którego mięśnie są utrzymywane przez Finów, powstałe w organizmie po połknięciu jaj przez zwierzęta wraz z pożywieniem.
2. Tasiemiec wieprzowy (tasiemiec uzbrojony) jest czynnikiem wywołującym wągrzycę (stadium Finna) i teniozę (postać dorosła). Oprócz przyssawek robak wyposażony jest w obręcz haczyków. Osoba może jednocześnie pełnić funkcję właściciela pośredniego i stałego.
3. Szeroki tasiemca powoduje difylobotriozę. Żywicielami pośrednimi są widłonogi i ryby. Osoba może zostać zarażona przez niedostatecznie solony kawior i źle ugotowaną lub smażoną rybę słodkowodną.

Pasożyty żywią się krwią i tkankami (przywry) lub strawionym pokarmem (tasiemce).

Glisty

Jakie powszechne typy pasożytów u ludzi to glisty (nicienie)?

1. Ascaris. Ascariasis obejmuje stadia wędrowne (larwalne) i jelitowe (dorosłe). Larwa wnika w ścianę jelita cienkiego, przemieszcza się do płuc, omijając wątrobę i serce, przechodząc kolejno przez etapy linienia. Wchodzi do jamy ustnej, jest ponownie połykany i w jelicie cienkim staje się dorosły.
2. Pinworm. Czynnik powodujący enterobiozę żeruje w końcowej i początkowej strefie jelita cienkiego i grubego, rozmnaża się w jelicie krętym. Samice składają jaja w fałdach odbytu, powodując silne swędzenie.
3. Własoglav jest przyczyną trichocefalozy. Te pasożyty w ludzkim ciele atakują błonę śluzową początkowego odcinka jelita grubego i żywią się płynem tkankowym i krwią.
4. Włośnica powoduje groźną chorobę włośnicy. W ciężkich przypadkach dochodzi do uszkodzenia układu nerwowego. To prawdziwi zabójcy, których larwy wnikają w ścianę jelita cienkiego i są przenoszone po całym ciele. Przeważnie dostają się do mięśni poprzecznie prążkowanych, mogą przenikać do oczu, powodując ból i obrzęk twarzy, do płuc, prowadząc do kaszlu. Do tej pory nie wynaleziono lekarstwa na całkowite wyleczenie.
5. Toksokara. Rozróżnij toksokarozę larwalną (występuje częściej) i wyobrażeniową (jelitową). Inwazja charakteryzuje się nasileniem reakcji alergicznych. Larwy rozprzestrzeniają się po całym ciele, dostają się do tkanek, otaczają i tworzą ziarniniaki.
6. Hookworm występuje częściej w tropikach i subtropikach. W przypadku infekcji tęgoryjcem robaki w jelicie wydzielają enzymy proteolityczne, które niszczą ściany i zmniejszają krzepliwość krwi. Pasożyty wewnątrz człowieka pojawiają się w wyniku wprowadzenia larw przez skórę z zanieczyszczonej wody.
7. Escherichia coli i gatunki pokrewne są pasożytami tropikalnymi. Choroba, którą wywołują, strongyloidoza, może przebiegać bezobjawowo przez dziesięciolecia. Przy obniżonej odporności nosiciele robaka są narażeni na wysokie ryzyko śmierci (60-85%).
8. Rishta to subtropikalny robak wywołujący drakunkulozę. Larwy wnikają w ścianę jelita. Samice docierają do warstwy podskórnej, a gdy żywiciel znajduje się w wodzie, wypychają larwy przez skórę. Tymczasowym żywicielem jest raki widłonogów.

Specyfika siedliska pasożytów wpływa na drogi ich przedostawania się do organizmu: kontakt z zanieczyszczoną wodą lub ziemią, z zamieszkującymi je nosicielami stadiów larwalnych. Wielu przedstawicieli glist nie ma żywicieli pośrednich i należy do geohelmintów. Zarażenie nimi następuje głównie poprzez zanieczyszczoną wodę, niemyte ręce, owoce lub warzywa, a także poprzez spożycie mięsa dzikich zwierząt.

Leczenie i tragiczne konsekwencje robaczycy

Ważnym sposobem diagnozowania robaczycy jest badanie krwi. Eozynofile (rodzaj białych krwinek) występujące w wysokim stężeniu wraz z innymi objawami infekcji wskazują na obecność robaka i wielu patogennych pierwotniaków w organizmie. Jak leczy się robaczyce? Leki są stosowane w celu złagodzenia objawów i specjalnego leczenia. Stosuje się terapię przeciwalergiczną (odczulającą) i detoksykacyjną. Zasadniczo leki podaje się we wlewie (za pomocą zakraplacza), czasami stosuje się zastrzyki:

1. Lek, który zastępuje osocze i usuwa działanie toksyn.
2. Izotoniczny roztwór glukozy i sól fizjologiczna.
3. Witaminy C i B6.
4. Wodorowęglan sodu (soda), chlorek lub glukonian wapnia.
5. Preparaty używane w podwyższonych temperaturach.
6. Leki hormonalne są stosowane w sytuacjach trudnych (z zapaleniem wątroby lub alergicznym zapaleniem mięśnia sercowego). Łączy się z nimi spożycie potasu.
7. Leki stosowane w niewydolności serca i obrzękach.

Istnieją dowody na to, że niektóre pasożytnicze robaki, takie jak tasiemiec karłowaty, mogą powodować raka. Komórki macierzyste larw mogą degenerować się w komórki rakowe. Pasożyty mogą pośrednio powodować raka, osłabiając układ odpornościowy. Ciekawe dane uzyskano w badaniu wpływu przywr na wątrobę. W wyniku ekspozycji na odchodzące przywry zwykłe komórki mogą przekształcić się w komórki rakowe. Pasożyty zlokalizowane są głównie w układzie pokarmowym, ale ich larwy potrafią przenikać do różnych narządów wewnętrznych. Na przykład w nerkach (bąblowica, schistosomatoza), mięśniu sercowym (wągrzyca, tęgoryjca), wątrobie (bąblowica). Robaki pasożytnicze u ludzi często atakują układ nerwowy. Znana wągrzyca, bąblowica, alweokokoza i schistosomatoza mózgu.

Stawonogi

Porządek owadów obejmuje takie dobrze znane pasożyty zewnętrzne, jak pchły, pluskwy, muchówki wysysające krew. W przeciwieństwie do wszy są to tymczasowe pasożyty, to znaczy żyją nieregularnie z pomocą żywiciela. Do pasożytów stawonogów z rzędu pajęczaków należy dobrze znany świerzbowiec. Krycie samca i samicy następuje na powierzchni nabłonka. Pasożyty w ludzkim ciele składają następnie jaja w keratynowej warstwie skóry, powodując silne swędzenie. Wiele osób wie, czym są kleszcze ixodid. Są to pasożyty stawonogów z rzędu pajęczaków, w tym najsłynniejszy przedstawiciel kleszcza tajgi - nosiciela groźnych infekcji (kleszczowe zapalenie mózgu, borelioza). Wśród muchówek ssących krew są: komary niemalaryczne i malaria, komary, muszki, muchy gryzące, gzy i muchy żywe. Te pasożyty stawonogów mogą wywoływać silną reakcję alergiczną, a także są nosicielami niebezpiecznych infekcji wirusowych i bakteryjnych. Niektóre muchy, w szczególności bąki, osadzają larwy pod skórą człowieka, wywołując muszycę. Larwy są w stanie przeniknąć do organizmu.